۱۳۸۹ مهر ۱۲, دوشنبه
واسطه گري
۲۱:۴۳ | ارسال شده توسط
haqiqat
آيا انسان براي ارتباط با آفريدگار خود نيازي به واسطه دارد؟
در اديان انحرافي و تفكرات جاهلي چنين پنداشته ميشد كه رابطه انسان با خدا بايد با وجود واسطه ها صورت گيرد و بدون آنها امكان پذير نيست ، اما وقتي اسلام به ميان آمد اين گونه واسطه گريها را شرك معرفي كرده و هدف بعثت انبياء را برقراري رابطة مستقيم انسان با خداوند و نابودي هرگونه وسايل و وسايط شركي معرفي كرد.
متاسفانه طوري كه در ساير اديان الهي مانند يهوديت و نصرانيت و... عناصر فاسدي شرايع الهي را به شرك و بت پرستي آلودند و پيامبران الهي را فرزندان خدا و واسطه ها ميان بنده و الله معرفي نمودند، در اسلام نيز فرقي به ميان آمدند كه خواستند توحيد و يگانه پرستي دين روشن اسلام را، ، مانند ساير شرايع، به كدورت شرك و بت پرستي با صبغه اسلامي! ملوث گردانند و فكر بنده گان خدا را با افكار شركي و روايات دروغين و جعلي، از خدا منحرف و به سمت واسطه هاي خود ساختة خويش منحرف نمايند و در اين ميان از همه مهمتر بيشتر فرقي از صوفيه و فرقة گمراه رافضه كه گروهي برخاسته و منشعب از شيعه ميباشد، نقش برجستة ايفا نموده اند.
اخيرا روافض به همراهي قسمتي از صوفيان، دست به دسيسة ديگري براي مقبول ساختن افكار ضد اسلامي خود زده اند و ميخواهند با علم كردن جرياني به نام وهابيت از يك طرف ميان مسلمانان به زعم خود اختلاف بياندازند واز جانب ديگر به مردم نشان دهند كه گويي اهل سنت در اين باره با رافضه مشكلي ندارند و اين وهابي ها هستند كه عقايد ساير مسلمانان را قبول ندارند و قبر پرستي را شرك ميدانند! در حالي كه اصلا جرياني به نام وهابي يا وهابيت در اسلام وجود ندارد و امام محمد ابن عبدالوهاب رحمة الله عليه - نيز يكتن از علماي اهل سنت بود كه به مذهب امام احمد حنبل رحمة الله عليه از نگاه فقهي متعهد بود و در عربستان كار هاي را بر ضد خرافات و جعليات به ميان آورد، اما چون فرق اهل بدعت و خرافات، از جمله روافض كار هاي وي را بر خلاف مرام و مسلك خرافي خود يافتند، او را در معرض اسهام توطئه و دسيسة خود قرار داده و حرفهايي دروغي را در ميان عوام شايع كردند كه گويي محمد بن عبدالوهاب دين جديدي آورده است، در حالي كه وي صاحب مذهب خاص و يا عقايد خاصي در اسلام نبوده است كه بتوان بر وي برآن اساس طعن و يا ردي وارد نمود.
اكنون براي اثبات رد قبر پرستي و مرده خواني در اسلام، بحث را به صورت خلاصه با استناد به آيات واضح قرآن و احاديث صحيح پيامبر كه مورد اتفاق تمام مسلمانان است، دنبال ميكنيم تا خوانده آن را با نظرات شركي و دلايل سست و بي بنياد روافض و صوفيه براي متوسل شدن به قبور پيامبران عليهم السلام و اولياءالله رحمة الله عليهم اجمعين ، مقايسه كند و چهرة حقيقت ايمان را با وضاحت تام به نظاره بنشيند. اميد است اين مباحث براي رفع مشكلات عقيدتي تعدادي از مسلمانان نا آگاهي كه قبر پرستي را به جاي خدا پرستي برگزيده اند راه گشا باشد. و من الله التوفيق
غالباً كساني كه به غير خدا متوسّل ميشوند صاحب قبري را وسيلة بين خود و خدا قرار مي‌دهند و خيال مي‌كنند ، چون اين شخص در پيشگاه خدا، بنده‌اي مقرّب و آبرومند است، مي‌تواند مانند خدا، همه جا حاضر و ناظر و آگاه به همة امور غيبي و آشكار باشد و وقتي خوانده شود، جوابِ خوانندة خود را بدهد و مشكلات وي را مرفوع سازد. اين گونه كسان مي پندارند كه دست به دامن شدن به صاحبان چنين قبوري، مباح است و هيچ ايرادي ندارد! حال آن كه از يك طرف بنا بر شهادت قرآن، صاحبان قبور، هرگز صداي خوانندة خود را نمي‌شنود و براي خواننده كاري انجام داده نميتوانند و از جانب ديگر اين عمل نوعي از همان شرك آشكاري است كه اسلام ما را از آن سخت برحذر داشته است:
إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ . ( همانا كساني را [امواتي را]كه به غير از خدا به فرياد مي‌خوانيد، بندگاني مثل خودتان هستند! پس آنها را بخوانيد، اگر راست ميگوييد بايد به شما پاسخ دهند!)
وسيلة مشروع است:
البته بحثي تحت نام اتخاذ وسيله براي نزديك شدن به خدا، در اسلام مشروعيت دارد، و همة مؤمنان ـ از جمله شخص پيامبر –صلي الله عليه وآله وسلم- تا تمام اولياء و بندگان صالح و برگزيدة خدا ، به دنبال اين وسيلة هستند تا ايشان را به الله نزديك سازد:
قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنْكُمْ وَ لَا تَحْوِيلًا أُولَـ'ئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَي' رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَ يَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَ يَخَافُونَ عَذَابَهُ ... (اي پيامبر! بگو: كساني را كه به جز خدا به فرياد مي‌خوانيد، نه توانايي دفع زيان و رفع بلا از شما را دارند و نه مي‌توانند آن را تغيير دهند! آن كساني كه به فرياد مي‌خوانند، هر كدام از آنان كه (به درگاه خدا) نزديكتر است، خود براي تقرّب به پروردگارشان، وسيله ميجويند و به رحمت خدا اميدوار و از عذاب او هراسناك هستند )
اما بايد ديد اين وسيله اي كه بزرگان بدان متوسل ميشوند چيست ؟
در حديث رسول خدا –صلي الله عليه وسلم- آمده است: «اللهم إني أسئلك بأنك أنت الله الذي لا إله إلا هو الاحد الصمد الذي لم يلد و لم يولد و لم يكن له كفوا أحد».
«پروردگارا! من فقط از تو ميخواهم ، چرا كه فقط تو خدايي هستي كه هيچ معبودي جز تو نيست و تو يگانه و بي‌نياز و سرورِ والايِ برآورندة حاجات و نيازها هستي. نزاده‌اي و زاده نشده‌اي و هيچ كس با تو همتا و برابر نيست».
اين است «توسّل» در دين خدا كه رسول خدا –صلي الله عليه وسلم- انجام داده است.
امير مومنان، حضرت علي بن ابي‌طالب -رضي الله عنه- نيز، در نهج البلاغه، ص 163، شماره 110 در مورد وسيله ميفرمايد:
«إن أفضل ما توسل به المتوسلون إلي الله سبحانه و تعالي: الإيمان به و برسوله و الجهاد في سبيله...و إقام الصلوة...و ايتاء الزكوة...و صوم شهر رمضان...و حج البيت و اعتماره...و صلة الرحم...و صدقة السر...و صدقة‌العلانية...و صنائع المعروف». (برترين وسيلة تقرّب به سوي خداوند ـ سبحانه و تعالي ـ براي متوسّلين به او، ايمان به او و به رسولش...جهاد در راهش...برپاداشتن نماز...دادن زكات...روزة ماه رمضان...حج و عمرة خانة خدا...صلة رحم...صدقه دادن به صورت پنهان...صدقه دادن به صورت آشكار...و انجام ديگر كارهاي نيك و شايسته است)
بلي عزيزان! هيچ كس را جز ايمان به خدا و اعمال شايسته براي رضايت و خوشنودي او ، به خدا نزديك نمي‌سازد و باعث رستگاري‌اش نميشود:
وَ مَا أَمْوَالُكُمْ وَ لَا أَوْلَادُكُمْ بِاللَّتِي تُقَرِّبُكُمْ عِنْدَنَا زُلْفَي' إِلَّا مَنْ ءَامَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَأُولَـ'ئِكَ لَهُمْ جَزَاءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوا وَ هُمْ فِي الْغُرُفَات ءَامِنُونَ ( نه اموال و نه اولاد شما ، چيزهايي نيستند كه شما را به ما نزديك و مقرّب سازند، بلكه كساني كه ايمان بياورند و اعمال شايسته انجام دهند (مقرّب درگاه ما بوده) و در برابر اعمالي كه انجام مي‌دهند، پاداش مضاعفي دارند و ايشان در طبقات بالا و برترين منازل (بهشت) در امن و امان به سر مي‌برند )
در آيت ديگر ميخوانيم: وَ مَنْ يَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُولَـ'ئِكَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَي'. ( و هر كس با ايمان و عمل نيكو و شايسته به پيش پروردگارش برود، چنين كساني داراي مراتب بالا و درجات والايي هستند )
در حديثي صحيحي از پيامبر نيز متوجه ميشويم كه وقتي سه نفر در غاري محاصره شدند توسل آنان به عمل صالح شان آن ها را از آن مهلكه رهانيد و بس!
خلاصه در كتاب خدا و سنّت رسولش -صلي الله عليه وسلم- توسّل به اموات ـ هر اندازه كه داراي منزلت برتر نيز باشند ـ ديده نميشود و هرگز نمي‌يابيم كه توسّل به صاحبان قبور، بدان گونه كه بعضي از مردم مي‌پندارند در اسلام به رسميت شناخته شده باشد!
«دعا و كمك خواستن عبادت است:
به فرياد خواندن، ياري خواستن، پناه بردن و طلب نجات كردن از مردگان و صاحبان ضرايح و قبور، از شركهاي ديگري است كه بر تعدادي از مسلمانان امروزي پوشيده مانده است و متاسفانه اين نوع شرك، عمومي‌ترين شرك در جهان امروز اسلام است!
برخلاف گمان مردم كه دعا و كمك خواستن و پناه بردن را عبادت ندانسته و فقط عبادت را در نماز و زكات و روزه و حج و...منحصر ميدانند، از صريح قرآن و احاديث گهر بار مصطفوي صل الله عليه و آله وسلم - دانسته ميشود كه بخشي كلي از مفاهيم بالا از جمله دعا كردن در تحت عنوان عبادت داخل ميشود و اين كار فقط و فقط بايد به آستان بلند خداوند لايزال صورت گيرد و بس.
قرآن ميفرمايد: وَ قَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ.. ( پروردگار شما ميگويد: مرا بخوانيد تا اجابت كنم.)
آيت ديگر: قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَمَّا جَاءَنِيَ الْبَيِّنَاتُ مِنْ رَبِّي وَ أُمِرْتُ أَنْ أَسْلَمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ( بگو: من نهي شده‌ام از اينكه معبوداني را كه شما به جز خدا به فرياد مي‌خوانيد (و دعاهايتان را متوجّه آنان مي‌سازيد) عبادت كنم، از آن زماني كه آيات روشن و دلايل آشكاري از جانب پروردگارم برايم آمده است و به من فرمان داده كه خاشعانه و خاضعانه تسليم پروردگار جهانيان گردم )
و اين آيت: وَ أَعْتَزِلُكُمْ وَ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللِّهِ وَ أَدْعُوا رَبِّي عَسَي' أَلاَّ أَكُونَ بِدُعَاءِ رَبِّي شَقِيًّا (ابراهيم عليه السلام فرمود:) من از شما و از آنچه به جز خدا به فرياد مي‌خوانيد، كناره‌گيري ميكنم و تنها پروردگارم را به فرياد مي‌خوانم. اميد است كه دعاي من در پيشگاه پروردگارم بي‌پاسخ نماند )
پس به فرياد خواستن اموات شرك است و كسي كه در عوض خداي ـ متعال ، مرده اي را بخواند، مشرك ميشود؛ زيرا چنين كسي در حقيقت او را نيز به خدايي گرفته و عبادتش نموده است . قرآن ميفرمايد:
قُلْ إِنَّمَا أَدْعُوا رَبِّي وَ لَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا ( بگو: من تنها پروردگارم را مي‌خوانم و كسي را با او (در خواندن) شريك نمي‌سازم )
زماني كه مردم، موجودات ديگري غير از خدا را به فرياد بخوانند، در واقع صفات خدا را كه فقط مختصّ اوست، به آنها اختصاص داده و آنها را در اين صفات شريك او قرار داده‌اند، و حال آن كه تنها او مالك همه چيز و همه كس است و هموست كه مي‌شنود و اجابت مي‌كند، قرآن ميگويد:
وَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مَا يَمْلِكُونَ مِنْ قِطْمِيرٍ إِنْ تَدْعُوهُمْ لَا يَسْمَعُوا دُعَائَكُمْ وَ لَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَكُمْ . ( و كساني را كه به جز خدا به فرياد مي‌خوانيد، حتّي مالك پوستة نازك خرمايي هم نيستند! اگر آنها را به فرياد بخوانيد، هرگز دعا و صداي شما را نمي‌شنوند و (به فرض) اگر هم بشنوند، قدرت پاسخگويي و اجابت به شما را ندارند! )
آيت ديگر: وَ مَنْ يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَـ'هًا ءَاخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ ( هر كس با خدا، معبود ديگري را به فرياد بخواند، مسلّماً هيچ دليلي بر آن ندارد)
و به همين جهت، قرآن به اين گونه بندگان گوشزد مي‌كند كه:
وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ يَدْعُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ مَنْ لَا يَسْتَجِيبُ لَهُ إِلَي' يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ هُمْ عَنْ دُعَائِهِمْ غَافِلُونَ وَ إِذَا حُشِرَ النَّاسُ كَانُوا لَهُمْ أَعْدَاءً وَ كَانُوا بِعِبَادَتِهِمْ كَافِرِينَ . [ و چه كسي گمراهتر از آن است كه افرادي را به فرياد بخواند كه (اگر) تا روز قيامت (هم ايشان را صدا بزند) پاسخش نمي‌گويند (و نه تنها جواب نمي‌دهند، بلكه سخنانش را هم نمي‌شنوند) و اصلاً از دعايشان غافل و بي‌خبرند! و هنگامي كه مردم (در روز قيامت) جمع ميشوند، همين به فريادخواسته‌شدگان، دشمنان به فريادخواهندگان ميشوند (و از آنان بيزاري ميجويند) و عبادتشان را انكار مي‌كنند! ]
نكته قابل يادآوري در اينجا، اين است كه: از شيوة بيان اين آيات و ديگر آيات قرآن ـ روشن ميشود كه هدف از معبودها، همان فرشتگان و يا افراد صالح از قبيل: انبياء و اولياء خدا مي‌باشند و اگر مشركان، مجسّمه‌ايي از آنان براي يادبودشان درست مي‌كرده‌اند، عبادتشان براي آن بتها كه در قالب سنگ و چوب بوده‌است نبوده، بلكه براي همان بندگان مقرّب خدا بوده كه معتقد بودند اين معبودها، واسطه‌هاي بين خدا و ايشانند، و به اين خاطر آنها را عبادت مي‌كنند كه آن اشخاص مردة صالح، آنان را به خدا نزديك گردانند، قرآن ميفرمايد:
وَ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَي اللَّهِ زُلْفَي' ( كساني كه جز خدا، يار و ياوراني را برمي‌گيرند (و بدانان تقرّب و توسّل ميجويند، ميگويند:) ما آنان را عبادت نمي‌كنيم، مگر بدان خاطر كه ما را به خدا نزديك گردانند!)
لذا عزيزان با ايمان: گفتن جملاتي مانند: يا علي ادركني ، يا حسين، يا حضرت عباس ، يا غوث الاعظم و حتي گفتن جملة: يا رسول الله! وقتي كه به غرض استمداد مستقيم باشد، همه كلماتي مشركانه هستند كه نبايد توسط مسلمين در دعا ها خوانده شوند و در عوض بايد مسلمين بگويند: يا الله ، يا الله و ياالله و فقط از او درخواست كمك كنند و بس!
ـ خداوند، نزديك و شنواست و به واسطه نياز ندارد:
آيا به راستي خدايي كه خالق انسان است و از همة احوال و نيّاتش باخبر است و از رگ گردن به او نزديكتر است، نيازي به واسطه دارد؟!
[ وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَ نَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ ]
[ ما انسانها را آفريده‌ايم و مي‌دانيم كه به خاطرش چه مي‌گذرد و چه انديشه‌اي در سر دارد، و ما از شاهرگ گردن به او نزديكتريم
روايت شده كه مردي نزد رسول خدا –صلي الله عليه وسلم- آمد و پرسيد: آيا پروردگار ما نزديك است تا با او مناجات و نيايش كنيم، يا دور است تا صدايش بزنيم؟! در پاسخ سؤالش اين آيه نازل شد:
وَ إِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ .( و هر گاه بندگانم از تو در بارة من بپرسند، پس من نزديكم و دعاي دعاكننده را هنگامي كه مرا بخواند، اجابت ميكنم)
ـ مرا بخوانيد، اجابت ميكنم:
خداوند ميفرمايد: مرا بخوانيد، اجابت ميكنم و نفرموده كه برويد واسطه بياوريد تا شما را بپذيرم!
وَ قَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ ( پروردگار شما ميگويد: مرا بخوانيد تا اجابت كنم.!!)
كساني كه مردگان را در عوض خدا به كمك خود مي طلبند، در واقع آنان را با خداوند مساوي و برابر قرار داده‌اند؛ زيرا خيال مي‌كنند كه آنان نيز همچون خدا محدود به زمان و مكان نيستند و مالك نفع و زيان هستند و مي‌شنوند و پاسخ ميگويند و مشكلات و گرفتاريها را برطرف مي‌سازند و... امّا وقتي كه قيامت برپا شود، به اشتباه خود پي مي‌برند و سوگند مي‌خورند كه ما آشكارا در اشتباه و گمراهي بوده‌ايم؛ چرا كه مخلوقي را با خالق مساوي قرار داده‌ايم:
تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ( به خدا سوگند! ما در گمراهي آشكاري بوده‌ايم. آن زمان كه شما را با پروردگار جهانيان (در صلاحيتهايش) برابر مي‌دانستيم!)
وقتي قرآن كريم را مطالعه كنيم، مي‌بينيم كه مسئلة خواندن خداوند يگانه به تنهايي ، در متجاوز از 160 آيه تكرار شده است كه در آن جمعاً 140 مرتبه جملة «مِنْ دُونِ اللَّهِ»: «غير از خدا» آمده است!! بدين معني كه: هر آنچه غير از خداست، مخلوق اوست، حال چه انسان باشد، چه حيوان، چه ماه و خورشيد و ستارگان، يا نباتات و جمادات و... همه و همه، غير خدا هستند؛ و نبايد همراه با خدا خوانده شوند، حتي اگر اين انسانها پيامبران و اولياءالله نيز باشند!
وقتي كه خداوند، خالق و مالك همه چيز در جهان هستي است و در ذات و صفاتش يكتا و يگانه است، و از رگ گردن به انسان نزديكتر است و به ما دستور داده است كه فقط او را بخوانيم ، اكنون چرا غير او را ميخوانيم و به غيرش متوسّل ميشويم و واسطه‌گاني را برايش‌ميتراشيم؟! در حاليكه اصلاً روح يكتاپرستي در توجّه مستقيم به خداوند ـ متعال ـ است و دعا و خواندن او، روح و مغز هر عبادتي است؛ و هر استعانتي جز از الله باطل و نا بكار است:
ذَ'لِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَ أَنَّ مَا يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الْبَاطِلُ ( اين بدين خاطر است كه فقط خدا حق است و هر آنچه كه غير از او مي‌خوانند، باطل هستند!)
اين است كه خداوند به ما دستور ميدهد كه: فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ( پس همراه خدا، كس ديگري را نخوانيد! ) يعني وقتي دعا ميكنيد كسي ديگري در اين دعا با خدا شريك نسازيد!!
ـ استعانت و ياري طلبيدن، عبادت است:
كساني كه گمان مي‌كنند، غير از خدا ، مرده اي نيز، از درون آنان آگاه است و نيّات قلبي‌شان را مي‌داند و به او متوسّل شده و او را مي‌خوانند و از او استعانت و ياري مي‌طلبند، در حقيقت صفات و ويژگيهاي الهي را به آن موجود داده‌اند و او را در اين صفات، شريك خدا پنداشته‌اند.
آنچه كه معروف و از جمله بديهيّات اسلام است، طلب ما از خدا و توجّه ما تنها به اوست! چنانچه قرآن، استعانت را با عبادت همراه و يكي دانسته است:
إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ ( تنها تو را مي‌پرستيم و تنها از تو ياري و استعانت مي‌طلبيم)
يعني هر گاه سؤال و تقاضا و خواهشي داشتيم، تنها از او مي‌خواهيم، و هر گاه طلب معونت و ياري كرديم، از او طلب كنيم. نه از مرده گاني كه آنان خود به ياري خداوند سخت محتاجند و مفهوم بنده گي را از ما زنده گان اكنون كه مرده اند خيلي بهتر ميدانند و جز او پناه و مرجعي براي خود نميبينند!
- خدواند آمرزنده و دوستدار است:
بعضيها بر اين باور اند كه ما چون خيلي آدمهاي گنه كار و ناپاكي هستيم ، لذا براي اين كه خداوند دعاي ما را بپذيرد، از كساني كه در نزد خداوند داراي قرب هستند استفاده ميكنيم و آنان را وسيلة استجابت دعاي خويش قرار ميدهيم .
براي اين گونه افراد بايد گفت كه شما تعامل خداوند با انسان را نبايد مانند تعامل انسانها با يك ديگر بدانيد كه وقتي مثلا خواسته باشيم به حضور حاكمي برسيم بايد از كسان ديگري مدد بجوييم! خير بلكه خداوند به ما از خود ما هم نزديك تر است، او سميع يعني شنوا است و مجيب يعني اجابت كننده است و غفار يعني آمرزنده است و رحيم يعني مهربان است و ودود يعني خيلي دوستدار است و هيچگاهي گناه ما آن گاهي كه قصد بازگشت و توبه به سوي او را داشته باشيم، مانع رسيدن ما به او نميشود و براي رسيدن به او نيازي به واسطه نميباشد. خداوند ميفرمايد:
]قُلْ يَاعِبَادِي الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (الزمر53) وَأَنِيبُوا إِلَى رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَكُمْ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ (الزمر54) ) (اي پيامبر از جانب خدا بگو: اي بنده گان من كه بسيار گناه كرديد، از رحمت الهي نااميد نشويد ، خداوند همة گناهان را مي آمرزد، بدون شك او آمرزنده و مهربان است. به سمت پروردگار خود بازگرديد و به او تسليم شويد قبل از آن كه عذاب الهي شما را فرا گيرد و شما نصرت داده نشويد. )
توجه ميكنيد كه در اين آيت و صدها آيت ديگر خداوند به بنده گان خود دستور ارتباط مستقيم و بدون واسطه را براي بنده گان خود تعليم ميدهد و هرگز در جايي از قرآن و احاديث نبوي كوچكترين اشاره اي هم نشده است كه انسانها اموات ، حتي پيامبر ما صل الله عليه و آله وسلم –را واسطه نزديكي خود به خدا قرار دهند! بلكه از اين كار به شدت نهي نيز شده اند.
اميد كه اين مقاله موجب شود ديگر مسلمين اموات و صاحبان قبور را وسيلة استجابت دعاي خود قرار نداده و مستقيم با پروردگار خود رابطه برقرار نمايند وفقط و فقط از او طلب قبولي دعا و حاجات خويش را بنمايند و براي مردگان نيز از خداوند طلب استغفار كنند.
8 نظرات:
سبحان الله ! چه قدر محكم و مقبول و خداپسندانه مسئوليت خود را رفع كرديد؟!
خدا در دنيا و آخرت به شما مزد جزيل عنايت كند كه اين گونه صريح و مستدل راه و روش اسلام اصيل را به مردم نشان ميدهيد . من اين را ميدانم كه بعد از خواندن اين مقاله اگر كسي از عقايد باطل دست نكشد در نزد الله جوابي را گفتن ندارد.
خيلي نكاتي بود كه بنده نيز آن را نميدانستم اما اكنون متوجه آن شدم . از خدابراي گذشته خود استغفار طلب ميكنم و براي شما دعوتگران مسلمان استدعاي اجر و مزد جزيل دارم. وفقكم الله
آيا شما ميگوييد كه اگر بگوييم يا محمد فايده ندارد و ما مشرك ميشويم . و يااگر بگويم خدايا به خاطر روح محمد اين كار را مرا بر آورده كن آيا اين شرك است. اين كار ها را كه علما جواز داده اند
استاد گرامي!
بعد از اين همه دلايل قرآن و حديث كدام گمراه است كه بين خود و خدا واسطه بگذارد مگر اين كه از اين همه آيت چشم خود را بپوشد و خدا او را گمراه كرده باشد.
من فكر ميكنم كه شفيع ساختن شخص رسول الله صل الله عليه وسلم در نزد خدواند اشكالي نداشته باشد اما متاسفانه مردم امروز در سر هر قبري ايستاده و مستقيم از آن استمداد ميجويند اين شرك مطلق است. خدا نجات دهد
,والله به نظر من حتي وسيله ساختن پيامبر صل الله عليه وسلم هم شرك محسوب ميشود چرا كه خدا ما را به آن دستور نداده است . چرا كاري كه منع شده باشد آن را انجام دهيم.
علما در مورد شفيع ساختن پيامبر دچار اختلاف اند بعضي ميگويند كه اشكالي ندارد و بعضي همان را نيز نمي پسندند . وقتي موضوع خيلي حساس است چه نيازي به شفيع ساختن پيامبر هم موجود است؟ ضمن اين كه در باره اختلاف هم است. توحيد خالص خوب است.
توحيد يعني رابطة خالصانه با خدا! و در اين مقالة الحمدلله دوستان ما خيلي خوب و شفاف اين موضوع را بررسي كرده اند . از دليل قرآن هيچ چيزي بالا تر شمرده نميشود.
جزاكم الله !
اگر ديگران هم مثل شما روشنگري ميكردند اين همه خرافات ايمان مسلمين را تباه نميكرد. اين طور مقالات زياد تر بنويسيد.