حقیقت ایمان

باز نوبت به انتخابات پارلماني رسيد! فرصتي ديگري در دست استعمار تا مردم را به گونة ديگر به ساز خود برقصاند و عدة رقصنده در آن هنر خود را به نمايش بگذارند.
من فكرم ميكنم گپ زدن از انتخابات در كشوري مانند افغانستان كه در تحت اشغال است، حرفي بسيار مسخره است و اين نماينده گان مانند آن كرزي دلقك، در حال وارد شدن به دور بازيي ديگر به ساز استعمار هستند.
به طور حتم، كساني كه در شرايطي چنين، وارد اين بازي خطرناك ميشوند وضعيتشان از سه حال خارج نيست :
يكم: افرادي هستند كه ميخواهند از اين طريق غريزة جاه طلبي خود را اشباع كنند و در پي كش و فش جايگاه سناتوري هستند.
دوم: افرادي اند كه ميخواهند از امتيازات مادي سناتوران مستفيد شود و از صلاحيتهاي قانوني اين شغل، به نفع خود و خويشان خود تا ميتوانند سوء استفاده نمايند و از اين فضاي تاريك و آب گل آلود براي خود ماهي بگيرند.
سوم : افراد ساده و كودني هستند كه فكر ميكنند شايد از اين طريق بتوانند براي خود و يا وطن و يا ملت خود به اصطلاح خدمت نمايند و موثر واقع شوند.
هر سه اين گروه گمراه با اين كارشان، مسير باطل وگمراهي ميپيمايند، چرا كه ممكن از اين طريق بتوانند به جيفة دنيوي دست يابند، اما از همه مهمتر اين را نميدانند و يا ميدانند و به آن ارزشي قايل نيستند، كه اينان با ورود به ميدان به اصطلاح انتخابات در حقيقت مصروف خوش خدمتي به استعمار هستند و موجب ميشوند، تا استعمار گران اشغالگر به دنيا نشانشان داده و بگويند كه نگاه كنيد در افغانستان اينك دموكراسي و مردم سالاري است! و اگر باور نداريد به انتخابات رياست جمهوري! و انتخابات پارلماني در اين كشور توجه كنيد، و با نظارت اشتراك مردم و نماينده گان شان در رقابت به رسيدن به بالاترين مراجع تصميم گيري ، متوجه ميشويد كه اين مردم افغانستان هستند كه چنين با حرص و ولع براي تعيين سرنوشت خود به پا خاسته و اكنون به ميدان سياست در آمده اند.
از اين بدتر اشتراك مردمي بي شعوري است كه به هيچك از سه مورد فوق دست يافته نميتوانند، و فقط دلالي مفت معصيت ميكنند و به خاطر سوار شدن احمد و محمود به چوكي قدرت، خود را در برابر تاريخ و محاسبة سخت خداوند قرار ميدهند محاسبه اي كه يقينا عذابي سخت به خاطر همراهي با برنامة كفار حربي، را در پي خواهد داشت..
به راستي آيا اين مردم از خود پرسيده اند در كشوري كه پر از نيروي كافر اشغالگر حربي است و رئيس جمهور آن جرئت آب خوردن بدون نظر خارجي را ندارد چگونه اركان حاكميت در اين كشور ميتواند،از استقلال برخوردار بوده و داراي مشروعيت ديني و ملي باشد؟ و يا در كشوري كه كفار معاند اسلام، بالاي آن حكم ميرانند و قوانين خود را در آن تعميل ميكنند، چگونه كساني به نام نماينده مردم ميخواهند نشان دهند كه صلاحيت قانون گذاري در دست مردم اين كشور است؟

به همه حال به نظر من اشتراك مردم در اين گونه برنامه ها هم از نظر ملي و هم از نظر ديني مذموم و ناپسند است.
و اما متاسفانه در طول اين مدت ديده شده كه اكثرا اهل تشيع با ولع فراوان و با برنامه هاي از پيش تعيين شده اي كه دولت ايران آن را براي شان مشخص ميكند، براي اين كار دست و پنجه نرم ميكنند، و به گفتة مزاري براي به دست آوردن پست كليدي، خود را به هر دري ميزنند، اين برنامه را ملت افغانستان به خوبي درك ميكنند، و نظر من اين است كه شيعه در افغانستان پا از حد خود پيش نگذارد، چرا كه بساط استعمار در حال برچيده شدن است و ملت افغانستان همپايي با استعمار را به هيچ وجه فراموش كرده نميتوانند.
موضوع ديگر در همين باره اين است كه امروزه بايد بگذاريم كه ماهيت نظام صليبي كرزي خود را آشكار كند، و اين كه تا به حال مردم در سر درگمي به سر ميبرند علت آن وجود، قدرت طلبان بيغيرتي است كه تحت نام مجاهد و غيره براي رسيدن به مطامع شخصي خود با اين جريان همراهي ميكنند، يكي اسماعيل خان را ميبيند كه به فلان وزارت دخيل است ديگري فهيم خان را ميبيند ديگري آن بدبخت غير قانوني ديگر را ملاحظه ميكند و… خلاصه وجود همين افراد زبون است كه عده اي را به شك انداخته كه مگر اين نظام اسلامي و يا مردمي است؟
اما حضور نيروي هاي كفر و اجنبي در افغانستان تمام اين شكوك را از ميان برده است و اين گونه حركات مذبوحانه گمان نميكنم بتواند مشكل صليبيون و پيروان شان را حل كند. من فكر ميكنم، به زودي ملت ما اگر خارجيها بساط خود را از كشور ما جمع نكنند، با رستاخيز بزرگ ملت افغانستان مواجه خواهند شد، و آن وقت روسياهي هم براي شيعه و هم براي اين مفتخواران انگل باقي ميماند و ملامت هميشگي و ….